بر مردمان روزگارى آید که جز سخن چین را ارج ننهند ، و جز بدکار را خوش طبع نخوانند ، و جز با انصاف را ناتوان ندانند . در آن روزگار صدقه را تاوان به حساب آرند ، و بر پیوند با خویشاوند منّت گذارند ، و عبادت را وسیلت بزرگى فروختن بر مردم انگارند . در چنین هنگام کار حکمرانى با مشورت زنان بود ، و امیر بودن از آن کودکان و تدبیر با خواجگان . [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط:   آرش بی کس  

ل	پنج شنبه 89 اردیبهشت 16  11:8 صبح
سلام به وبلاگ من خوش آمدید. دوستتان دارم.
	نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

ل اطلاعات عمومی(1)

تعداد   2875   بازدید